KRIN – Afrykański Bęben szczelinowy
Krin, zwany także kolokolo, kele, lokole, kreen, kreenyi, korokoto lub krinyi, to bęben szczelinowy – monolityczny (zbudowany z jednego kawałka drewna) instrument perkusyjny z rodziny idiofonów – instrumentów, które wytwarzają dźwięk poprzez wibrację całości ich konstrukcji. Jego korpus tworzy kawałek drewna z wydłubanym pudłem rezonansowym. Trzy szczeliny poprzez które zostało wydłubane wnętrze pieńka, tworzą dwie odpowiednio zestrojone względem siebie klepki, będące powierzchniami grającymi instrumentu. Na Krinie gra się pałkami z twardego, dobrze wyschniętego drewna.
Pochodzenie i zastosowanie praktyczne
Bęben ten pochodzi oryginalnie z Afryki Zachodniej, a dokładnie regionów leśnych Gwinei i pierwotnie był używany przez wtajemniczonych z plemienia Soussou do komunikowania się w buszu. Instrumenty te były strategicznie rozmieszczane wzdłuż rzeki lub doliny, aby zapewnić optymalną transmisję akustyczną. Proste informacje dźwiękowe, przekazywane za pomocą tych prostych bębnów można usłyszeć na odległość wielu kilometrów. W Afryce do dziś popularne żarty o tym, że krin to w pewnym sensie pierwszy telefon komórkowy.
Krin jako instrument perkusyjny
Obecnie krin można usłyszeć w zespołach grających na afrykańskich uroczystościach wiejskich. Występuje wtedy głównie w wersji na jeden bęben lub w zestawach po trzy, na stojąco lub na ziemi, a jego dwie nuty wnoszą melodyjny niuans do tradycyjnych polirytmów. Krin doskonale brzmi zarówno w towarzystwie innych krinów jak i uzupełnienie brzmień djembe i dundunów.
Budowa krinu
Krin jest wykonany z pojedynczej kłody, kawałka drewna lub bambusa (lub czasami ludzkiej kości). Zasadniczo jest to wyrzeźbiony, pusty w środku cylinder, „pudełko” z jedną lub kilkoma szczelinami u góry. Czasami mają one formę litery ,,H” lub można je po prostu wyciąć w postaci poziomych linii (jak na zdjęciu powyżej). Im większa kłoda, tym głośniejszy dźwięk.
Po wyrzeźbieniu drewna bęben można dostroić tak, aby wytwarzał co najmniej dwa różne tony. Grubość drewna zmienia również tony, gdy w bęben uderza się patyczkami lub bijakami przypominającymi młotki, zwykle wykonanymi z tego samego drewna co sam bęben.
Wykonanie takiego egzemplarza jest bardzo ciężką pracą, a jego odpowiednie dostrojenie wymaga wielkich umiejętności. Związek między szczelinami a językami lub drewnianymi klawiszami pozostawionymi na krinie znacząco wpływa na różnicę pomiędzy tym, który instrument brzmi wspaniale, a który brzmi po prostu „martwo”. Warto też zaznaczyć, że podobnie jak wiele innych drewnianych instrumentów, kriny mają tendencję do poprawy brzmienia wraz z wiekiem. Dzieje się tak ponieważ wraz z upływem czasu poprawiają się właściwości tonalne drewna.