CONGA
Kubańskie conga to obecnie jeden z najpopularniejszych na świecie rodzajów bębnów ręcznych. Ich korzeni należy doszukiwać się w Afryce, a dokładniej u grupy etnicznej Bantu, zamieszkującej tereny Afryki Środkowej i Zachodniej. Podobne, w budowie i technice gry, bębny były wykorzystywane do akompaniowania na różnorodnych celebracjach i ceremoniach.
Technika gry na congach jest, w porównaniu z innymi bębnami, stosunkowo bogata w uderzenia, które generują dźwięki o różnych barwach. Używa się tu technik: bas, open tone, slap, muted tone (zwany zamkniętym), oraz powszechnie stosowanej techniki palm-tip, w Polsce znanej pod nazwą bas-tap.
Pochodzenie
Pierwotnie nazywane „makuta”, conga przybyły na Kubę wraz z afrykańskimi niewolnikami w czasach kolonialnych. W Kubańskiej kulturze zostały zaadaptowane, a ich forma i sposób gry uległy ewolucji.
Conga wykorzystywane są obecnie w licznych stylach muzycznych, przede wszystkim w muzyce afro kubańskiej, w salsie, mambo, w world music, etno jazzie, ale można je również usłyszeć w big-bandach, w muzyce soulowej, funky a nawet w popie.
Jedną z ciekawostek na temat conga jest to, że ich nazwa może wywodzić się od słowa „conga”, które pierwotnie oznaczało tancerza i tańce afrokubańskie. Najpopularniejsze rytmy grane na conga to „tumbao”, „guaguancó”, „columbia” i „yambú”. Ich dźwięk i rytmika stanowią wzbogacenie współczesnej sekcji rytmicznej wielu utworów, dodając im energii i feelingu.
W rozpowszechnianiu conga i muzyki afrokubańskiej miało duży udział kilku artystów, w tym legendarny perkusista Chano Pozo, który współpracował z Dizzym Gillespie’em, integrując brzmienie conga z jazzem.
Conga naturalne i syntetyczne
Wraz z rozwojem technologii i specjalizacja w produkcji instrumentów, powstały nowoczesne wersje conga, które można dziś zakupić w praktycznie każdym sklepie muzycznym. Conga wykonuje się ze sklejanych klepek drewnianych (konstrukcja podobna do beczki), lub z jednolitych pni drewna naciąganych skórą krowią. Obecnie dużą popularność zyskały conga wykonane z syntetycznych materiałów takich jak fibreglass (włókno szklane) i ABS (akrylonitryl-butadien-styren). Te materiały są popularne ze względu na ich trwałość, odporność na warunki atmosferyczne i zmiany temperatury oraz zdolność do generowania dźwięków bardzo zbliżonych do brzmień charakterystycznych dla tradycyjnych drewnianych bębnów conga. Dodatkowo, syntetyczne conga są często lżejsze od tradycyjnych bębnów wykonanych z drewna, co może być przydatne dla muzyków podróżujących lub potrzebujących łatwiejszych w transporcie instrumentów.
Conga wykonane z drewna i naciągnięte naturalna skórą mają na ogół cieplejsze brzmienie od cong syntetycznych. Niemniej, wśród muzyków znajdziemy zwolenników obu opcji – w zależności od indywidualnych potrzeb i upodobań.