Dundun
Bębny dundun mają długą historię i były pierwotnie wykorzystywane przez społeczności afrykańskie do grania na festiwalach, ceremoniach i świętach wioskowych do tańca. Otrzymały swoją dźwiękonaśladowczą nazwę od ich głębokiego, basowego brzmienia.
Bębny dundun (zwłaszcza doundounba) są często określane jako „serce” rytmu. To właśnie one generują fundament rytmiczny, który jest charakterystyczny dla wielu afrykańskich kompozycji muzycznych.
Wraz z dunudunami, w wyższej warstwie brzmieniowej gra zwykle djembe tworząc wspólnie nierozerwalny ensamble.
Pochodzenie I CHARAKTERYSTYKA
Bębny dundun, znane również jako „dunun” lub „doundoun” są to instrumenty perkusyjne wywodzące się z regionu Afryki Zachodniej, głównie spośród ludów Mandinka i Susu, zamieszkujących Gwneę. Są to dużej wielkości bębny wykonane z jednego kawałka drewna i naciągnięte po obu stronach skórą krowią.
Charakterystyczną cechą tych bębnów, jest fakt, że nie goli się sierści na ich skórzanych membranach.
Bębny Dundun mają długą historię i były pierwotnie wykorzystywane przez społeczności afrykańskie do grania na festiwalach, ceremoniach i świętach wioskowych do tańca.
Bębny Dundun, zwłaszcza doundounba, są często określane jako „serce” rytmu. To właśnie te bębny generują fundament rytmiczny, który jest charakterystyczny dla wielu afrykańskich kompozycji muzycznych. Wraz z dunudunami, w wyższej warstwie brzmieniowej gra zwykle djembe tworząc wspólnie nierozerwalny ensamble.
Style gry na dundun
Na bębnach dundun tradycyjnie gra się układając je pozycji poziomej, uderzając drewnianą pałką umieszczoną w mocniejszej ręce o membranę oraz uderzając metalowym przedmiotem (gwóźdź, moneta i inne) o dzwonne zamontowany na korpusie. W najbardziej rozpowszechnionym spossobie gry wywodzącym się z regionu północnej Gwinei mamy trzy bebny dundun o różnej wielkości i brzmieniu. Najmniejszy bęben nazywa się Kenkeni (albo Kensedeni) średni bęben to Sangban, a największy nazywa się Dunun lub Dounuoba, Dununba. Nazwy tych bębnów mogą się nieco różnić w zależności od wioski.
Drugim, trochę młodszym stylem gry na bębnach dundun jest tak zwany styl baletowy, wywodzący się z Narodowego Baletu Gwinei. W tym stylu bębny dundun są ustawione pionowo i przytroczone do siebie, tak by na 3 bębnach mogła grać jedna osoba. Styl ten zyskał popularność, ponieważ wymaga mniejszej ilości muzyków do zagrania rytmu, a także pozwala na granie w szybszych tempach. Jest to podyktowane ludzką anatomią, łatwiej jest uderzać z dużą częstotliwością pionowo niż poziomo.
W tradycjach malijskich znajdujemy odpowiedniki bębnów dundun takie jak Kassonke (nazwa pochodzi od regionu i ludności Khassonke), różniące się dość znacznie techniką gry. Na Kassonke gra się zagiętą pałką, ze zgrubionym zakończeniem, a dzwonek wraz z obrączką trzyma się w drugej dłoni. Bęben Kassonke zwykle jest zawieszony na ramieniu i można na nim grać przemieszczając się.
Rosnąca popularność DUNDUNÓW
Współcześnie dunduny są doceniane nie tylko w rejonie ich pochodzenia — stały się bardzo popularne w całym rozległym regionie Afryki Zachodniej (Mali, Gwinea, Senegal, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słonowej, Ghana, Gambia). Powoli zdobywają też popularność w innych rejonach na całym świecie. Ich unikalne brzmienie znalazło zastosowanie w różnych gatunkach muzycznych, od afrobeatu i muzyki folklorystycznej po współczesne utwory pop i jazz.